የሽቶ ጠርሙስ

የሽቶ ጠርሙስ፣ ሽታ ለመያዝ የተሰራ ዕቃ ነው።የመጀመሪያው ምሳሌ ግብፃዊ እና ከክርስቶስ ልደት በፊት 1000 አካባቢ ነው።ግብፃዊው በተለይ በሃይማኖታዊ ሥርዓቶች ውስጥ ሽቶዎችን በጥሩ ሁኔታ ይጠቀማል።በውጤቱም, ብርጭቆን ሲፈጥሩ, በአብዛኛው ለሽቶ እቃዎች ይውል ነበር.የሽቶ ፋሽን ወደ ግሪክ ተዛመተ፣ ኮንቴይነሮች ብዙውን ጊዜ ቴራ-ኮታ ወይም ብርጭቆ በተለያዩ ቅርጾች እና ቅርጾች የተሠሩ እንደ አሸዋማ እግሮች ፣ ወፎች ፣ እንስሳት እና የሰው ጭንቅላት ይሠሩ ነበር።ሽቶ አፍሮዲሲያክ ነው ብለው የገመቱት ሮማውያን በ1ኛው ክፍለ ዘመን መገባደጃ ላይ በሶሪያ የመስታወት ሰሪዎች ከተፈለሰፈ በኋላ የተቀረጹ የመስታወት ጠርሙሶችን ብቻ ሳይሆን የተነፋ ብርጭቆንም ይጠቀሙ ነበር።ከመስታወት አሠራር መበላሸት ጋር በመገጣጠም የሽቶ ፋሽን ከክርስትና አመጣጥ ጋር በተወሰነ ደረጃ ቀንሷል።

በ 12 ኛው ክፍለ ዘመን ፈረንሳዊው ፊሊፕ-ኦገስት የመጀመሪያውን የፓርፊመሮች ማህበር የሚያቋቁመውን ህግ አውጥቶ ነበር, እና በ 13 ኛው ክፍለ ዘመን የቬኒስ የመስታወት ስራ በጥሩ ሁኔታ የተመሰረተ ነበር.በ 16 ኛው ፣ 17 ኛው ፣ እና በተለይም በ 18 ኛው ክፍለዘመን ፣ የመዓዛ ጠርሙሱ የተለያዩ እና የተራቀቁ ቅርጾችን ይገመታል-በግሎድ ፣ በብር ፣ በመዳብ ፣ በመስታወት ፣ በገንዳ ፣ በአናሜል ፣ ወይም የእነዚህ ቁሳቁሶች ጥምረት ተሠርተዋል ።በ 18 ኛው ክፍለ ዘመን የሽቶ ጠርሙሶች እንደ ድመቶች, ወፎች, ክላኖች ​​እና የመሳሰሉት ተቀርፀዋል;እና የተለያየ ቀለም የተቀቡ የኢሜል ጠርሙሶች ርዕሰ ጉዳይ የአርብቶ አደር ትእይንቶችን፣ የቻይኖስሪ ፍሬዎችን እና አበቦችን ያጠቃልላል።

በ 19 ኛው ክፍለ ዘመን ክላሲካል ዲዛይኖች ለምሳሌ በእንግሊዛዊው የሸክላ ማምረቻ ሰሪ ኢዮስያስ ቬድግዉድ የተፈጠሩት ወደ ፋሽን መጡ;ነገር ግን ከሽቶ ጠርሙሶች ጋር የተያያዙት የእጅ ሥራዎች ተበላሽተው ነበር።እ.ኤ.አ. በ1920ዎቹ ግን ታዋቂው የፈረንሣይ ጌጥ ሬኔ ላሊክ በጠርሙሱ ላይ ያለውን ፍላጎት በአዲስ መልክ በተቀረጹ የመስታወት ምሳሌዎች በማምረት ፣በበረዶ ወለል እና በተብራራ የእርዳታ ዘይቤዎች ተለይቷል።